'Too much to do in too little time' 

Danie, 1 december 2012. Terug in Dhaka (17 november) moesten we eerst bijkomen van onze trip in de Sundarban. Het was heel erg gaaf maar ook wel een beetje vermoeiend om al die tijd met zoveel Bengalen op een kluitje te zitten. Een boot geeft weinig privacy. Na een nachtje lekker slapen gingen we bij CEGIS langs om onze volgende trips te plannen. Eerst naar Chittagong division, daarna naar Sylhet division. Eerst nog een paar dagen in Dhaka om souvenirs en de cadeautjes voor thuis te kopen. In Nepal en India hadden we weinig gekocht omdat we het allemaal mee moesten sjouwen maar nu konden we los gaan. Na drie dagen shoppen hebben we nu bijna alles, voor 40 personen (kleine :-) ) cadeautjes gekocht! We weten nog niet hoe we het allemaal meekrijgen, maar dat zien we later wel weer. 
Het uploaden van onze vorige blog hadden we een beetje opgegeven na veel pech met trage internetverbindingen. Toen we onze frustratie gingen wegeten bij een hamburgertent, vonden we daar alsnog een redelijke wifi verbinding en dus konden eindelijk onze reisblog uploaden. Nog even drie foto's van het straatbeeld in Dhaka (foto 1, 2 en 3). 
Ook zijn we eindelijk langs het oude plot gelopen waar ik mijn eerste twee jaar van mijn leven heb gewoond. Het huis is vervangen door een flat, maar het adres, Road 23, House 10, Gulshan is er nog (foto 4). 
De dag voor ons vertrek naar Chittagong kreeg ik opeens een ontstoken ooglid (foto 5). Gelukkig kon ik dezelfde dag nog naar de oogarts (zit hier bij de opticien in) en voor 5 euro  had ik een consult en voor 3.80 euro oogdruppels en antibiotica.
22 november 's ochtends vroeg vertrok onze bus naar Cox's bazar. Een rit van 13 uur over ongeveer 250 kilometer in een wederom zeer ruime bus (foto 6). Ondertussen zijn we een beetje gewend geraakt aan het Bengaalse verkeer en rijstijl (filmpje 121) maar toch blijven we ons verbazen en is het af en toe schrikken. En natuurlijk geen Bengaals busavontuur is compleet met een goede klapband (filmpje 122) waar ze blijkbaar gewend aan zijn, want ze hadden er binnen 20 minuten een andere band op zitten. De tocht kon weer verder en om 23.30 uur kwamen we eindelijk aan in Cox's Bazar. Uit de bus meteen het eerste hotel gepakt wat we zagen. De naam 'Honeymoon resort' stond ons wel aan :-) We vonden een degelijke kamer voor een redelijke prijs. De dag erop hebben we wat rondgestruind in Cox's Bazar. Dit is een plek waar de Bangladeshi zelf het meeste op vakantie gaan. Eigenlijk is het één groot hotel. Het strand is met 125 kilometer het langste aaneengesloten zandstrand in de wereld en zeer breed (foto 7, 8 en 9, filmpje 123 en 124). Maar lekker zwemmen zit er niet echt in, de mensen (zelfs de mannen) gaan volledig gekleed het water in (foto 10). Wat een groot verschil met India is is dat er hier veel meer gezinnen naar het strand gaan waar in tegen in India je veel groepen mannen tegenkomt. Dit zorgt voor een meer ontspanner sfeer. 
's Avonds boekten we bij ons hotel een trip naar Sint Martins eiland. De trip bestond uit de busreis van 3 uur naar de haven van Teknaf (foto 11), 2 uur op de boot naar Sint Martin (foto 12 en 13 en filmpje 125), 2 overnachtingen op het eiland (foto 14 en filmpje 126) , 3 x ontbijt en weer terug. In totaal 60 euro voor 2 personen. Dat zijn nog eens mooie prijzen :-) 
Sint Martin is weer een heel ander stukje Bangladesh. Ten eerste is er geen gemotoriseerd vervoer, er zijn alleen fietsriksja's (foto 15) op het eiland. De sfeer is erg vriendelijk, beetje hippieachtig maar dan zonder drugs en de alcohol. Sint Martin heeft twee wegen en is zo'n 5 kilometer lang (filmpje 127). De bevolking leeft vooral van de visvangst welke voornamelijk gedroogd wordt (foto 16) en het toerisme. Er komen veel dagjesmensen vanuit Cox's Bazar. Ik wilde graag duiken, maar er was geen duikschool te vinden. Na wat omzwervingen en navragen, bleek het duikseizoen nog niet begonnen. Dus zijn we de volgende dag lekker gaan wandelen. In vier uur tijd zijn we rond het eiland gelopen waarbij we regelmatig vergezeld werden door lokale kinderen (foto 17 en filmpje 128). We kwamen een heel klein hondje (foto 18 en filmpje 129) tegen die we geprobeerd hebben bij z'n mama te brengen. De natuur was prachtig (foto  19).
In de schattige restaurantjes (foto 20) wordt de lokaal gevangen vis geserveerd (foto 21) of er wordt een kip voor je op de barbecue gelegd (foto 22). We kwamen deze doofstomme man tegen waar we in gebarentaal nog bijna beter mee konden communiceren dan met de niet-Engels sprekende Bengaal. Opnieuw hadden we een hele verzameling Bengalen rond de tafel (foto 23).
De laatste ochtend zagen we tijdens ons ontbijt dat de restaurant medewerkers met een reclamebord bezig waren. Dit was in zulk slecht Engels dat wij echt niet begrepen wat ze bedoelde. Ik heb uiteindelijk maar de tekst voor ze geschreven zodat ze het alleen hoefde over te trekken (foto 24). Die middag gingen we weer terug met de boot en bus naar Cox's bazar. We kwamen als laatste aan bij de bus, dus zaten helemaal achterin... Drie uur schudden op de stoelen. Er was nog wat gedoe over iets ofzo. De Bangladeshi kunnen soms van een mug een olifant maken (filmpje 130) en dan komt iedereen zich al hard pratend met iets bemoeien. In het hotel stalden we onze schelpenverzameling uit (foto 25).
Na Sint Martin wilden we graag naar Bandarban. Dit ligt in de heuvels en schijnt erg mooi te zijn, maar omdat hier regelmatig ongeregeldheden zijn tussen de regering en de lokale stammen, moet je een permit aanvragen. Dit hadden we gedaan, maar door recente problemen, werd er nu geen toestemming gegeven aan buitenlandse toeristen. 
Dus gingen we rechtstreeks naar Chittagong, waar we bij Ali (de eigenaar van de boot in de Sundarban, foto 26) mochten slapen. De gastvrijheid is hier ongekend.
Het enige wat we hoefde te doen was een busticket regelen van Cox's Bazar naar Chittagong. We wilde dit keer niet een luxe airconditioned bus, maar een 'gewone' lokale bus nemen omdat dit vele malen goedkoper is. We moesten de medewerkers van de ticketcounter echt overtuigen dat wij een lokale bus wilden. Na een reis van vier-en-een-half uur kwamen we aan in Chittagong en werden we opgewacht door Ali die ons mee nam naar zijn huis. De gastvrijheid waarmee we werden behandeld was wederom hartverwarmend en de lunch en diner waren heerlijk.
De volgende ochtend werden we om half 11 opgehaald door mensen van CEGIS die van Chittagong terug naar Dhaka gingen. De chauffeur bleek de oude chauffeur van pa te zijn (foto 27). Daarvoor brachten we eerst Ali's kinderen naar school en nam Ali ons mee naar een stuk grond wat hij heeft gekocht (foto 28) en waar hij een flat op laat bouwen. We zijn echt onder de indruk hoe de Bangladeshi hier daadwerkelijk ALLES bouwen met pure handenarbeid (filmpje 131).  
Onderweg naar Dhaka probeerden we nog een locatie van 'shipwrecking' te bezoeken. Langs de kust boven Chittagong zijn 102 locaties waar de grote zeeschepen het strand op worden gevaren om gesloopt te worden. Dit is de enige locatie ter wereld waar ze dit op zulke schaal doen. Dit was iets wat ik heel graag wilde gaan zien. Helaas werden we bij de ingang tegen gehouden omdat ze bang zijn voor journalisten en activisten. Ik heb nog wel dit filmpje kunnen maken (filmpje 132). Langs de weg zijn enorme markten waar alle inboedel van de schepen te koop is. Hele keukenblokken kun je daar opkopen, reddingsboten en staalkabels liggen er overal. De avond ervoor ontmoetten we in Chittagong een man die één van de vier 'beachmasters' is en die als kapitein de grote zeeschepen het strand op mag varen. Hij nodigde ons uit om mee op zo'n schip te gaan als die het strand opgaat, maar helaas hadden we daar geen tijd meer voor. Bangladesh blijkt voor ons toch 'too much to see in too little time'. Over een paar jaar dan maar...
De reis naar Dhaka ging verder voorspoedig en in 8 uur hadden we Dhaka bereikt om daar de beruchte 'Dhakaspits' in te duiken. Vervolgens drie uur doen over 20 kilometer. Dat is normaal hier...10 uur 's avonds waren we thuis bij dr. Quassem. 
De volgende dag hadden we een afspraak om Babu (foto 29) te bezoeken. Dit is één van onze vrienden die we in de Sundarban hebben ontmoet. Hij wilde zijn familie voorstellen en één van zijn klasjes (hij geeft thuis bijles aan tieners uit de buurt). De lunch was weer heerlijk, het ontvangst super vriendelijk en we hebben gezamenlijk een les gegeven aan deze tien leerlingen (foto 30). Hierna werden we overladen met cadeautjes van Babu en zijn leerlingen. Deze mensen hebben niet veel en dan toch nog deze cadeautjes... Zoals ze zelf omschrijven 'we zijn in materieel opzicht arm, maar we zijn heel rijk in ons hart'. Echt hartverwarmend! Ik begrijp mijn vader steeds beter in zijn liefde voor deze mensen...

Nu volgende taak, deze blog afschrijven en uploaden. Daarna onze volgende trip naar Sylhet plannen. Wij wensen iedereen in Nederland veel plezier met het vieren van Sinterklaas!!!!

Foto's:
1. Straatbeeld Dhaka
2. Straatbeeld Dhaka
3. Straatbeeld Dhaka
4. Danie voor 'oude' huis
5. Danies ontstoken oog
6. Bus naar Cox's Bazar
7. Strand van Cox's Bazar
8. Parasollen en bootje Cox's Bazar
9. Visser
10. Bengalen in de zee
11. Busrit naar Teknaf
12. Bootje bij Teknaf
13. Meeuw
14. Hotel
15. Fietsriksja
16. Man tussen zijn gedroogde vis
17. Diana en jongen 
18. Hondje
19. Bootje en palmbomen
20. Gezellige restaurantjes
21. Vis kiezen
22. Kip op barbecue
23. Verzameling Bengalen rond de ipad
24. Reclamebord  
25. Schelpenverzameling
26. Ali
27. Oude chauffeur van pa
28. Stuk land van Ali
29. Babu en zijn dochter
30. Klasje Babu

Vimeo filmpjes:
121. Bengaalse rijstijl: http://vimeo.com/54659822
122. Bandje verwisselen: http://vimeo.com/54659240
123. Stand Cox's Bazar: http://vimeo.com/54659236
124. Krabfamilie: http://vimeo.com/54659235
125. Meeuwen bij de ferry: http://vimeo.com/54659825
126. Dansen op St. Martin: http://vimeo.com/54658982
127. Highway St. Martin: http://vimeo.com/546592341
128. Kinderen op het strand: http://vimeo.com/54703473
129. Hondje: http://vimeo.com/54703464
130. Drukte in de bus: http://vimeo.com/54659824
131. Handenarbeid: zand sjouwen: http://vimeo.com/54659821
132. Shipwrecking: http://vimeo.com/54659820