Weer terug in Kathmandu

Diana, 4 juni 2012. Vanmorgen rond 6 uur aangekomen in ons hotel in Kathmandu. Erg fijn om weer terug te zijn. We hebben heel wat meegemaakt de afgelopen dagen....
Danie heeft nog een poging gedaan om de berg van Lukla te beklimmen, weer gestrand op 80%. Toen hij vertrok uit het dorp besloot een hond hem te volgen. Twee en een half uur heeft dit beestje hem op de voet gevolgd de berg op, om daarna weer twee uur naar beneden te wandelen en al die tijd bleef ze in een straal van 10 meter bij hem (filmpje 23).

Nadat we besloten hadden om te stoppen op school, moesten we dat nog vertellen aan de docenten. Ze reageerden best teleurgesteld en verontschuldigden zich voor de situatie (ik was twee dagen ervoor nog een keer boos geworden, toen ze 40 kleuters hadden opgesloten in een lokaal). De school zou de volgende dagen weer dicht zijn, omdat er een festival in het dorp was. We besloten om donderdag te vertrekken. 
Als je afscheid neemt in Nepal, gaat dat met een kata-ceremonie (sjaaltjes met gelukssymbolen). Doordat de school de volgende dagen gesloten was, kon dit niet plaatsvinden. Danie blij, want die had geen zin in rituelen. Toen we woensdag op het festival rondliepen, werd ons gevraagd even naar het voetbalveld te komen. Daar waren bijna alle docenten en de directeur, die ons alsnog met de kata's konden bedanken en groeten (filmpje 24).
De volgende ochtend kwam Kumar, de science-leraar waar ik heel leuk mee heb gewerkt, nogmaals dag zeggen. Hij heeft besloten om Engels en kinderpsychologie te gaan studeren! 
Het was al dagen bewolkt in Lukla, wat betekent dat er geen vliegtuig vertrok of aankwam. Veel trekkers zaten al dagen vast in Lukla, compleet verveelt of flink aan de drank. De opties om weg te komen uit Lukla: 1. per helikopter voor ongeveer 500 euro per persoon, 2. 4 a 5 dagen lopen naar een bus, 3. 2 dagen lopen naar een Jeep, waarna je een lange, hobbelige rit te wachten staat. 
We hadden besloten om niet te wachten op een vliegtuig, optie 1 was te duur en we hadden geen haast. Nadat we veel mensen hadden gesproken, besloten we te vertrekken richting de bus, naar Jiri. Een porter vinden voor onze bagage was nog even lastig, want weinig porters willen richting Jiri (alleen werk richting Jiri, en niet terug). Daarnaast hadden we zo'n 35 kilo aan bagage... Na even geduld en een hoger salaris-aanbod, kwam er een porter die ook de bus van Jiri naar Kathmandu wilde nemen. We konden vertrekken (foto 1).
De weg naar Jiri is niet zo toeristisch en gaat over bergen en door dalen, richting de warmte. Hij werd beschreven als 'a lot up and down' en 'its good excercise'. De andere trek was ons goed bevallen, dus we begonnen vol goede moed. Onze porter ging er als een haas vandoor met 40 kilo op zijn rug (filmpje 25). We moesten echt ons best doen om hem bij te houden en ondertussen te genieten van de prachtige omgeving (foto 2 en 3) zonder te struikelen over de stenen. Na een lange dag lopen kwamen we moe aan in Bupsa. De dag erna stond weer een flinke tocht met lange beklimming op het programma, dus lagen we heel vroeg in bed. Slapen lukte niet zo erg... het bed was veel te smal, er lagen luidruchtige Nepali aan de andere kant van het schotje en ik voelde me niet zo lekker. De volgende ochtend kon ik amper m'n bed uitkomen, ontbijt ging er niet in en we moesten weer op pad. Na een half uur traag en misselijk lopen, kotste ik m'n kopje thee uit. Gelukkig had ik m'n ontbijt niet met veel tegenzin opgegeten! Onderweg kwamen we een Nepali tegen die heel graag wilde dat we de volgende keer in Nepal Engelse les komen geven op de school in Bupsa (we hebben gezegd dat we zouden kijken of er misschien andere vrijwilligers zijn, dus...) Bij hem thuis thee gedronken (foto 4) en even gekletst. Maar we moesten door. Inmiddels liepen we in een gebied met bananenbomen en prachtig bloeiende planten (foto 5 en 6) Onderweg kom je vooral vervoer door porters en paarden tegen (filmpje 26). 
We lunchten in een schitterend dorpje en daarna ging ik me weer wat beter voelen. Nu moesten we nog een berg op. We waren die dag een kilometer gedaald en moesten nu weer 900 meter klimmen. We vorderden maar langzaam, kwamen mensen tegen die al 6 dagen onderweg waren vanuit Jiri en de gedachte om nog zoveel dagen te moeten lopen, was niet aantrekkelijk. 
We besloten voor de Jeep-optie te gaan. Dit zou op twee dagen lopen van Lukla zijn, maar wij hebben er 3 volle dagen over gedaan. Omhoog zijn wij net zo snel als een Nepali met 40 kilo op zijn rug, maar naar beneden zijn we veel langzamer. Uiteindelijk kwamen we aan in Salleri, vanwaar de jeep vertrok. Een beetje een cowboy-achtig, spooky dorpje met een onverharde kleiweg voor trekkers en jeeps (foto 7).
We hadden geluk dat er zojuist ook een groep van 11 guides (gidsen die de afgelopen weken/maanden trekkings naar mount everest hadden begeleid) was aangekomen (ook zij vonden Jiri te ver). Er gaan 13 passagiers in een jeep, dus de jeep was precies vol. De volgende ochtend om 5 uur propten we ons in de jeep tussen de naar bier ruikende zwaar 'katerende' Nepali (foto 8). Om half 8 werd er ontbeten en kwamen de eerste biertjes alweer op tafel. Om het uur werd er gestopt om te plassen en om nieuw bier in te slaan (foto 9).
Na een lange hobbelige rit (filmpje 27) kwamen we rond vier uur 's middags aan bij een rivier (foto 10).
Hier moesten we met een pont oversteken (filmpje 28) en overstappen op een andere jeep. Het was bloedheet daar en er bleek geen jeep te zijn. Na een hoop heen en weer gediscussieer en flink wat frustratie bij sommige dronken guides, werd besloten een bus te bestellen, zodat we de nacht niet in dit armoedige mini-dorpje (foto 11) hoefden door te brengen. Met wat lokaal voedsel, nog wat biertjes en wat frisdrank was het erg gezellig in de lokale barretjes.
Alles gaat hier op Nepali-tijd, uiteindelijk kwam de bus om 8 uur 's avonds aangereden. Het was al donker, de tocht ging een nacht lang over smalle hobbelwegen langs berghellingen en ravijnen. We dachten dat de jeep al erg was maar daar zat je nog klem tussen de andere Nepali, hier in de bus begon het geschud pas echt goed. Danie kwam zeer vaak met zijn hoofd tegen het plafond aan en soms leek het wel of de bus ging omvallen. 's nachts is niet de beste tijd om te rijden. Ook de politie is hier geen voorstander van, dus of we langs de controleposten kwamen, was maar de vraag. De Nepali hadden ons hierbij nodig, als toeristen die de volgende ochtend hun internationale vlucht moeten halen, wil de politie nog weleens een uitzondering maken. We waren goed (wel 100 keer) geïnstrueerd om de smoes te vertellen. Na wat gepraat mochten we door naar Kathmandu. 
Het was een prachtige rit, de heldere lucht met volle maan maakte het landschap sprookjesachtig mooi. Om 6 uur in de ochtend kwamen we aan in Kathmandu, eindelijk weer vaste grond onder onze voeten (Danie had de hele dag nog het gevoel alsof hij net uit een achtbaan was gestapt en ik heb heel wat blauwe plekken).
Nu eerst even een aantal dagen genieten van het heerlijke weer en het lekkere eten, voordat we Nepal verder gaan verkennen.
 
Foto's:
1. Afscheidsfoto van Himalaya lodge (Lukla)
2. Jungle foto
3. Jungle foto
4. Bij deze mensen hebben wij thee gedronken
5. Bloemen onderweg
6. Bananenbomen 
7. Foto van Salleri
8. Slapende Nepali
9. Nepaleese vriend met een biertje voor onderweg
10. De rivier met pond
11. Mini dorpje waar we voor twee uur gestrand waren
12. Foto van de kaart met gelopen route
13. Foto van geplande route :-)

Youtube filmpjes:
23. Mist trekt supersnel de berg op, kijk ernaar met de hond: http://www.youtube.com/watch?v=BjpjwcYWf48
24. Kata ceremony for Danie and Diana: http://vimeo.com/43122877
25. Daar gaat hij weer met onze 35 kilo bagage: http://www.youtube.com/watch?v=DE3LSGbs82c
26. Porters en paarden onderweg: http://www.youtube.com/watch?v=K3PdPKqf4fU
27. Hobbeldebobbel met de 13 'katerende' Nepali: http://www.youtube.com/watch?v=we5aw5MSjZA 
28. De 'pont' op: http://www.youtube.com/watch?v=QmQTp07X3rY 
29. Onder de wieken van een draaiende leger heli: http://www.youtube.com/watch?v=QNbg3jR9a7c