Bangladesh, anders dan verwacht...

Danie, 12 oktober 2012. Tegenstellingen. Onze verwachtingen van Bangladesh? We hadden gehoord en gelezen over het lastige reizen, de ‘crappy’ slaapplaatsen. We verwachtte nog meer hectiek en het gevoel niet weten waar we aan toe zouden zijn aangezien niet veel mensen hier Engels spreken. Bleek toch allemaal anders te zijn.
 
Dag 1: Daar zijn we dan!
Mijn eerste voetstappen op Bengaalse bodem gaven me toch wel een sentimenteel gevoel. Voor het eerst in mijn geboorteland! In heb mijn leven al zoveel mensen moeten uitleggen dat ik hier, in Dhaka, geboren ben. Nu sinds 31 jaar ben ik er dan. Toen we het vliegveld uitliepen begon ons avontuur. Maar deze keer niet vechten met taxichauffeurs om een goede prijs te krijgen naar een plek die misschien niet te vertrouwen is. Nee, gewoon wachten op onze privéchauffeur die gezonden is door Dr. Quassem. Het verkeer is hier erg druk, altijd files, maar er is veel minder van dat irritante getoeter van het Indiase verkeer. We waren echt verbaasd over hoeveel stiller het op de wegen was. We zagen nu voor het eerst het treinreizen Bengali stijl (foto 1).
Dr. Quassem (foto 2) was een van de beste Bengaalse vrienden die mijn vader hier had en wilde ons heel graag onderdak bieden. Bij aankomst kregen we onze eigen grote kamer met badkamer en airco toegewezen. Gebruik van een privekok en privechauffeur is ook inbegrepen. Erg leuk om Quassem weer te ontmoeten, heb hem als kind meerdere keren gezien in Nederland en herkende hem duidelijk. Zijn houding was meteen:”De komende drie maanden is dit jullie uitvalsbasis en als je drie jaar wil blijven is het ook goed”. Zulke luxe hebben we nog niet gehad op onze reis. Dezelfde middags kwam ook broeder Guillaume op bezoek. Guillaume (foto 3) is een Nederlandse man die bij het Taize broederschap hoort en voor hen al 35 jaar in Bangladesh woont, ook een goede vriend van mijn vader. Diana en ik hadden hem al in Nederland ontmoet en al besloten om hem een paar weken te gaan helpen. In de namiddag nam hij ons mee naar een moeder Theresa huis omdat hij daar een jongen moest bezoeken. Deze jongen had een tumor in zijn nek gekregen en was daardoor drie maanden volledig verlamd geweest. Guillaume en andere sponsoren hadden besloten om 3000 euro kostende operatie te laten doen. Het was dit of laten sterven... Deze jongen liet een geweldig herstel zien en kon na 9 dagen alweer een beetje lopen. Emotioneel om deze situatie zo te zien.  Hierna hadden we met Guillaume een agenda gemaakt voor de komende twee weken. Bij terugkeer in ons huisje stond er lekker eten klaar, wiskeytje na de maaltijd en toen lekker naar bed. Bangladesh moeilijk? Voor ons nog niet echt :-)
 
Dag 2: Collega’s van Pa
Heerlijk uitgeslapen, heerlijk ontbeten (foto 4), brunch met lekkere kaas en veel fruit. Daarna gingen we met Quassem en chauffeur naar een bedrijf waar pa veel mee samenwerkte. We werden erg vriendelijk ontvangen door de CEO. Zeer hartelijke verhalen over pa, de secretaresse herinnerde zich ook die lange witte man nog wel. We werden meteen uitgenodigd om bij CEO thuis te komen, zijn dorp te bezoeken en een groot moslimfeest met zijn familie te vieren. Deze man,  rond dezelfde leeftijd als pa en Quassem zegt alles voor ons te regelen. Dit kantoor is ons tweede huis. Zijn secretaresses staan tot onze beschikking. We kregen een rondleiding door het kantoor met vele hartelijke mensen. Uitnodiging hier en daar. Wat opvalt is dat ondanks dat Bangladesh voor 85 procent het Moslim geloof aanhangt, er hier een vrouwelijke premier aan de macht is en in dit bedrijf ook veel vrouwelijke afdelingshoofden zijn. Trotse, zeer vriendelijke en hartelijke mensen. Zeker als ze ons verhaal horen (net getrouwd en ik geboren hier). Quassem was al naar een andere afspraak maar had zijn chauffeur achter gelaten voor ons. Met hem eerst pinnen. Daarna sim kaartjes regelen voor onze nieuwe mobieltjes (foto 5). Je wordt gewoon voor gereden stapt uit doet je ding en als je klaar bent komt de chauffeur weer voor rijden. Geen super dure auto maar wel eentje met airco. En dan naar huis, lekker eten, weer wat verhalen over pa horen, wiskeytje, beetje tv en weer lekker slapen.
 
Dag 3: Protesten
In Bangladesh zijn onlangs grote rellen geweest. Moslims verbrandden ruim 12 boeddhistische tempels en honderden huizen. De regering heeft door alle commotie YouTube geblokkeerd, dus onze filmpjes gaan ditmaal via Vimeo. Quassem is ‘member of the Board of world peace commitee’. Voor vandaag had dit committee een ‘peace rally’ georganiseerd tegen deze geweldadigheden.  Bleek te zijn georganiseerd op een stukje straat voor de Press club, als de pers niet naar je toe komt dan ga je toch gewoon zelf naar de pers. er waren nog drie andere protesten aan de gang. Bij aankomst werden we overdonderd door een paar van deze ‘lawaai riksha’s’ (foto 6). De protesterende mensen waren erg geïnterreseerd in ons en wilden weten waar we vandaan kwamen en wat we deden. Toen we zeiden dat we in het onderwijs werkten was het raak. Dit was een protest van leraren die zeiden al tijden te weinig geld hadden ontvangen van de regering en daarom protesteerden. We hadden meteen 10 mannen om ons heen die zeer doordringend vroegen of wij aub iets wilde zeggen tegen deze groep mensen (foto 7). Dit protest bestond uit honderden mensen die op de straat zaten en heel veel sprekers die in de microfoon de groep toe spraken. Wij wilden hier eigenlijk niet aan mee werken maar hun vriendelijke overtuiging trok ons over de streep. Met zachte dwang werd er een pad voor ons vrij gemaakt richting microfoon en plots stond ik daar tegen over een paar honderd Bengaalse leraren. Ik heb iets genoemd dat onderwijs het belangrijkste was voor Bangladesh en dat ze als leraren hiervoor gewoon betaald moesten worden en nog wat. Daarna heb ik Diana naar voren geschoven met de woorden ‘gewoon doen, maakt niet uit wat je zegt’. Quassem was ondertussen met zijn peace rally bezig. Dit bestond uit prominenten die een spandoek vasthouden met een tekst: Weersta de gewelddadigheden in je leefomgeving! De vrouw van minister van justitie deed ook mee. Het was het kleinste protest (ongeveer 20 mensen) van de vier die er gaande waren, maar wel de meeste pers. Hierna hebben we nog geluncht met het Peace Committee en toen zijn Diana en ik met chauffeur teruggegaan naar huis. Zeer moe van weer een zeer bijzondere hectische dag in Bangladesh.
 
Dag 4: Kleren kopen
Wat we dachten in Bangladesh goed te kunnen gaan doen was natuurlijk kleren kopen, aangezien veel van onze westerse kleren hier vandaan komen. Met chauffeur en Quassem eerst naar een te dure winkel, westerse prijzen. Daarna naar New Market, waar de Bengali zelf hun kleren kopen. Ik heb nog nooit zoveel kleren bij elkaar gezien. Verdieping op verdieping. Veel leuke dingen gezien maar bijna niets in onze maten. Toch wat dingetjes gevonden met hulp van onze chauffeur. Maar naar 1 keer wassen blijft er niet veel van over. Het is wel erg leuk winkelen, vergeleken India worden we hier veel meer met rust gelaten.
 
Dag 5: Rustdagje
Bedoeling was om het straatkinderen project op treinstation te gaan bekijken maar Diana voelde zich niet zo lekker dus hebben we een heerlijk rustdagje ingelast.
 
Dag 6: Op naar Mymensingh
Na het ontbijt werden we opgehaald door Polash, een Bengaal in dienst van Guillaume. Hij spreekt gebrekkig Engels maar we kwamen er wel uit. We gingen met de trein naar Mymensingh waar Guillaume woont en zijn meeste projecten doet. Tijdens de drie uur durende treinreis zagen we mooi landschap met rijstvelden afgewisseld met jungle. We zaten eerste klas en kregen een kopje thee geserveerd in de trein (foto 8). Staande in de deuropening (trein reizen Azië-stijl) terwijl op een rustig tempo dit land aan mij voorbij gleed kreeg ik weer het overweldigende blije gevoel dat ik eindelijk in het land ben waar ik de eerste twee jaar van mijn leven heb doorgebracht. Dit gevoel overvalt mij hier regelmatig.
In Mymensingh hebben ze veel elektrische tuktuks, wat een rust. Bij het broederhuis van Guillaume werden we weer hartelijk ontvangen (foto 9). Klein paradijsje in alle drukte. Nadat we onze spullen in ons verblijf hadden geplaatst (foto 10) nam Guillaume ons mee om een gevangenis bezoeken. Hij gaat regelmatig bij de gevangenen (waarvan waarschijnlijk de helft onschuldig is) langs om voor ze te bidden en samen te zingen. Erg indrukwekkend om dit zo te zien. Voordat we weg gingen wilden de bewakers nog met ons op de foto (foto 11). Hierna hebben we een clubhuis van de broeders bezocht in een sloppenwijk. Hier komen kinderen (na schooltijd - 2/3 gaat naar school) om te dansen (filmpje 96), tekenen en dat soort bezigheden. 
 
Dag 7: World Vision
Guillaume was gevraagd om een dienst voor World Vision (een grote christerlijke NGO) te leiden op een conferentie. Dit betekende drie uur met de auto heen, twee uurtjes daar en weer drie uur terug. Maar hier kregen we wel een hele luxe lunch voor terug. En Diana kon eventjes bloemetjes plukken (foto 12) voor de dienst.

Dag 8: Avontuur op avontuur.
Guillaume had een ‘picknick’ gepland met 30 straat/sloppenwijk kinderen. Het werd een soort schoolkamp met 40 kinderen en zes begeleiders. We moesten drie uur in (of op) de bus, gezellig gekkenwerk (filmpje 97). Daarna een uur met vijf elektrische babytuktuks (foto 13). Tijdens deze dolle rit (foto 14 en 15) met veel gezang (filmpje 98) viel er een kindje uit de tuktuk, maar gelukkig was het niet heel ernstig. We waren nu helemaal in Noord-Bangladesh, ongeveer 1 kilometer van Indiaase grens. Hier wonen de Garo’s, een materlineale stam. We verbleven bij een rijke lokale Garo-familie (foto 19) die Guillaume een paar keer per jaar ontvangt met de kinderen. Er waren twee grote vijvers waar de kinderen en wij lekker konden zwemmen (foto 16, 17 en 18). Ook lekker voetballen op een veldje in de buurt en ’s avonds gezamenlijk aan de rijst (foto 3).
 
Dag 9: Bloedzuigers!
Deze dag stond een wandeling naar de heuvels op de planning. Vol goede moed gingen we na een regenochtend met z’n allen op pad. Onderweg kreeg ik weer het besef dat ik in een zeer mooi land geboren ben (foto 20)! De meeste kinderen waren zeer aanhankelijk, liefde die ze in hun leven nagenoeg niet krijgen, was nu in overvloed aanwezig (foto 21). Na een paar honderd meter in de jungle begonnen de kinderen wat panisch te worden. Het bleek dat er door de regen ontzettend veel bloedzuigers in de jungle waren (foto 99). Na wat gegil van de dames besloot de groep terug te gaan, ‘ja, we hebben de heuvels gezien’, en lekker te gaan zwemmen in de vijvers. Onderweg kwamen deze jongens nog wat knuffelkoeien tegen (foto 22).  Bij terugkomst had een van de jongens een mooie ‘lotusbloemketting’ voor ons gemaakt (foto 23) en kreeg ik een heerlijk mega zure sterrevrucht toegediend (foto 24). Ook aten we een lekkere Jambola, een soort grapefruit, maar dan zo groot dat je van de schil een hoed kan maken (foto 25).
 
Dag 10: Terug naar Mymensingh
Eerst moest er nog een groepsfoto gemaakt worden (foto 26). Voor het vertrek moest ik ook nog eventjes de lokale huisdieren op de foto zitten, let op dit is IN het huis...(foto 27). Toen kwam de volgende uitdaging, hoe krijg je 40 kinderen met nog wat begeleiding in (en op) twee grote tuktuks (foto 28)?  De reis terug was hetzelfde, veel gezang en gezelligheid. Terug bij ons onderkomen was het bijkomen en vooral veel slapen.

De dagen erop hebben we Engelse les gegeven aan jongeren en nog wat projecten bezocht van de Taizé broeders. Een naaiatelier voor gehandicapte vrouwen (die worden hier verstoten) en een andere kinderclub in een andere sloppenwijk.

Hierna was het weer tijd om terug naar Dhaka te gaan. In de trein terug kwamen we deze bijzondere reizigers tegen (foto 29). Het voelde goed om weer terug bij Quassem te zijn en het straatbeeld van Dhaka opnieuw te zien (foto 30 en 31).

Foto’s:
1. Treinreizen Bengali stijl
2. Dr. Quassem
3. Diana, Guillaume, Josim en een hond
4. Ontbijt bij Dr. Quassem met onze kok
5. Vingerafdruk voor gsm-kaart
6. Lawaai rikshaw
7. Protesterende leraren
8. Diana met een kopje thee
9. Het kerkje van de broeders in Mymensingh
10. Ons verblijf in Mymensingh
11. Groepsfoto met gevangenisbewakers
12. Diana heeft bloemetjes geplukt
13. Krijg dit maar eens in de tuktuk’s
14. Meisje kijkt uit raampje tuktuk
15. Josim hangt uit de tuktuk
16. Jongens lekker aan het zwemmen
17. Dames aan het zwemmen
18. Nog meer dames aan het zwemmen
19. Onze gastvrouw met wat kinderen
20. Mooi Bangladesh met de heuvels van India
21. Josim op mijn nek
22. Knuffelkoeien
23. Wij met lotusbloem ketting
24. Lokaal geplukte sterrevruchten
25. Met Jambolahoed
26. Groepsfoto picknick
27. Bijenkorf en kakkerlakken in huis
28. 46 mensen in en op 2 grote tuktuks
29. Zak met kippen
30. Rikshaw file
31. Hoogbouw Dhaka
 
Vimeo filmpjes:
96. Diana aan het dansen: http://vimeo.com/51511645
97. Met 45 straatkinderen de bus in, bijzondere rit: http://vimeo.com/51336716
98.Onze ster, de geweldig zingende Santos!!!!: http://vimeo.com/51355337
99.Ineens draait de groep om en baant zich een we uit de jungle: http://vimeo.com/51351629