Heel veel feestjes!

Diana, 29 oktober 2012. Na onze avonturen in Mymensingh hebben we in Dhaka de tijd genomen om een beetje uit te rusten, tv te kijken, hard te lopen, blog te schrijven en te plaatsen, enzovoorts. O ja, we hadden ook nog een mysterie rondom verdwijnende taka's. Danie houdt netjes ons budget bij, maar we misten inmiddels op verschillende dagen geld en we waren er bijna zeker van dat het uit onze kamer verdween. Er komen twee dames op onze kamer, de kok en de schoonmaakster... Wij besloten de situatie toch maar met dr. Quassem te bespreken, niet wetende hoe die zou reageren. Bleek dat hij helemaal niet verbaasd was en er bij hem ook regelmatig dingen verdwijnen. Hij vertrouwt zijn kok niet, terwijl hij haar alles geeft wat ze nodig heeft. Dus nu doen we onze deur op slot en passen we goed op, maar sindsdien hangt er wel een andere sfeer. 
Ook hebben we in grove lijnen onze tripjes in Bangladesh gepland. Giaz Choudbury, oud-collega van Danies vader, directeur van een GIS-bedrijf dat kaarten maakt van Bangladesh, plant van alles voor ons. We gaan eerst op werkbezoek naar de Sundarban van 3 tot 15 november. Op een boot de mangrove in, bomen tellen en misschien zien we wel een Bengaalse tijger... Vanaf het dak van zijn gebouw hadden we nog een leuk uitzicht over Dhaka (filmpje 100).
Vrijdag 19 oktober was m'n 30ste verjaardag en toen zijn Danie en ik 's middags met de bus naar Old Dhaka gegaan. Hier bezochten we Lalbagh fort (foto 1) en wandelden we door de straatjes van de oude stad (foto 2) naar de rivier (foto 3). Nadeel van met z'n tweeën rondlopen door Bangladesh is dat iedereen in z'n beste Engels naar ons roept 'Hello, how are you?' en als ze nog een zin Engels spreken 'Where do you live' of 'What is your name?'. We doen maar net alsof we denken dat ze niet tegen ons praten. Ook kunnen we niet even stilstaan, want dan worden we binnen de kortste keren omringd door mensen. Zelfs als we lopen worden we soms achtervolgd. Ik werd in m'n kont geknepen door een irritant, vies mannetje, maar Danie heeft hem in z'n nek gegrepen en verteld dat ie van me af moest blijven. 
's Avonds zijn we lekker uit eten gegaan vlakbij de wijk waar we verblijven (foto 4). Hier zijn ze gewend aan westerse mensen, dus hier kunnen we rustiger over straat lopen.  
Zondag kwamen Guillaume en twee jongens ons ophalen om naar Komlapur-station te gaan. Hier leeft een flink aantal straatkinderen. Vaak is hun moeder overleden en is vader hertrouwd en accepteert de nieuwe vrouw hen niet. Ze leven liever op het station dan thuis. Op het station aten we een broodje met de jongens (foto 5 en 6) en daarna bezochten we een paar huizen waar kinderen en jongeren wonen (foto 7) die naar school gaan (deze worden gesponsord door christelijke broeders). 
's Avonds bezochten we in de wijk een apotheek (filmpje 101), dokter en belangrijke mensen van de Hindoe-tempel op het Durga-puja festival. Waar het een nadeel is als we alleen zijn dat iedereen wat van je wil, is het een leuk voordeel als we met bekenden zijn. We komen op bijzondere plekken, zitten overal vooraan en krijgen lekkere dingen voorgeschoteld. 
De volgende ochtend hadden we een prachtig uitzicht vanuit onze slaapkamer (foto 8), ontbeten we in een Boeddhistisch klooster en pakten de trein naar Mymensingh. 
Na de lunch vertrokken we per bus naar een dorp voor een van de vele puja's. Het Durga-puja festival is een vijfdaags festival waarbij de mensen beelden maken van godin Durga en deze vereren. Ze vieren dat het goede het kwade overwint. In de praktijk komt het erop neer dat er veel muziek gemaakt wordt, gedanst wordt en veel gezegend voedsel wordt gegeten uit grote potten (foto 9). De busrit was nogal stoffig en hobbelig (filmpje 102), maar het platteland van Bangladesh is prachtig (foto 10). 
De 23ste vierden we m'n verjaardag in Mymensingh. Er was een band die z'n best deed om 'happy birthday' te spelen (filmpje 103) en een prachtige taart (foto 11). Dalim, de verlamde jongen die we de eerste dag in het moeder Theresa-huis bezochten sneed met mij de taart aan (filmpje 104). Het was ook een beetje zijn feestje, want hij kan weer heel goed lopen! Ik kreeg van de meiden zelfgemaakte enkelbandjes en een zakdoek. Daarna gingen we met een speciale verjaardagskoets (foto 12) naar de rivier voor een boottochtje (foto 13). Het was heel gezellig aan boord met de band, we hebben gedanst en gedanst en gedanst (foto 14, fimpje 105 en 106). Onderweg bezochten we nog een paar puja's en na de boottocht speelden we een ballonnenspel (filmpje 107). De kinderen kregen van ons allemaal nog een foto van zichzelf die Danie gemaakt had tijdens het kamp (filmpje 108) en een lunch. Daarna was het tijd om even uit te rusten van een zeer geslaagd feestje. 
Die avond en de volgende dag bezochten we een Puja (foto 15 en 16). De laatste avond worden alle beelden van Durga in de rivier gegooid. Wij liepen mee in de stoet tussen de wagens waar de beelden op stonden (filmpje 109). Hoewel dit een Hindoe-feest is, waren er ook veel moslimjongeren en hoewel ze eigenlijk geen alcohol mogen, werd er flink gedronken. Het had een soort van carnavalsfeer met praalwagens, muziek en dans. Maar... ik was zo'n beetje de enige vrouw op straat (de andere vrouwen waren netjes opgeborgen op vrachtwagens) tussen duizenden aangeschoten mannen. Het was een hele kunst om bescherming te zoeken bij de mannen waar ik mee op stap was, want van alle kanten probeerden ze me aan te raken. Als vrouw alleen kan je dit soort dingen niet bezoeken. 
Na alle Hindoe-feestelijkheden begonnen de voorbereidingen voor Eid, het offerfeest van de moslims. Op het cricketveld in Mymensingh kwamen iedere dag meer koeien aan voor de verkoop (foto 17). Wij vertrokken naar Dhaka om het feest te vieren met de familie van Giaz Choudbury ( foto 18). We werden heel hartelijk ontvangen en ons verblijf wordt steeds beter. We hebben hier een heel appartement voor onszelf en eten bij de familie. Ook kregen we nieuwe kleding, want tijdens Eid draag je iets nieuws. Heel lief allemaal! 
Zaterdagochtend na het gebed in de moskee werden in het hele land koeien en geiten ritueel geslacht. 'onze' koe en geiten stonden al een dag klaar in de garage (foto 19). Bij ons werden door echte en amateur slagers ongeveer tien beesten geslacht (foto 20 en 21 en filmpje 110).
Na de slacht hadden we een high-tea (foto 22) bij familie en daarna thuis bij de lunch vers vlees van de koe en de geit. 's Middags en 's avonds kwam er familie op bezoek en werd er weer heerlijk gegeten. De dag daarna, zeg maar tweede Eid-dag, was het onze beurt om bij familie te lunchen (foto 23) en dineren. Ofwel, hier wordt Eid gevierd zoals wij kerst vieren, alleen wordt hier nog meer gegeten. Wij hebben er een hele nieuwe familie bij. 

Foto's:
1. Fort Lalbagh
2. Slachting van geitje
3. Bootjes in Dhaka
4. Diana aan verjaardagsbuffet
5. Stationskinderen krijgen een stukje brood
6. Stationskind met kapotte knie
7. Slaapkamer met heel veel jongeren
8. Ochtenduitzicht, kindjes aan de waterrand 
9. Kookpot
10. Het mooie platteland van Bangladesh
11. Verjaardagstaart
12. Verjaardagskoets
13. Allemaal aan boord
14. Dansen op de boot
15. Compilatiefoto puja's
16. Compilatiefoto pujasfeer
17. Koeienmarkt Mymensingh
18. Giaz met kleindochter Amelia
19. 'Onze' koe in de garage
20. In nieuwe kleding bij de slacht op straat
21. Compilatie slachtfoto's
22. High-tea
23. Lunch bij familie

Vimeo filmpjes:
100. Dhaka en zijn 'skyline': http://vimeo.com/52271193
101. Koekjes eten bij de lokale apotheek: http://vimeo.com/52224028
102. Wat een busrit...: http://vimeo.com/52243221
103. Verjaardagsfeestje voor Diana: http://vimeo.com/52223716
104. De taart aansnijden!: http://vimeo.com/52271598
105. Gezellig dansen op het bootje: http://vimeo.com/52228639
106. Verjaardagstochtje op de boot: http://vimeo.com/52271917
107. Balonnenspel met de straatkinderen: http://vimeo.com/52324739
108. Puja!!! Lawaai dans en beelden: http://vimeo.com/52226752
109. Foto's uitdelen: http://vimeo.com/52227131
110. Slachting van de koeien: http://vimeo.com/52324739